Deze foto is wel van mijn meest dierbare. Met verwondering heb ik hem aanschouwt, ben ík dat?

De vrouw waar ik me mee had geïdentificeerd zou ik zelf in een heel ander plaatje gieten. Maar wat me raakte was toch wel de vastberadenheid, het vertrouwen, de liefde en overgave waarmee het lammetje de eerste melk toegediend kreeg. Het was namelijk zo dat de boer eigenlijk al dacht; deze is al overleden.Iets in mij riep keihard: NO WAY.. Als ik mijn vinger in het bekkie deed voelde ik weerstand, dus; leven!!! Het lammetje kwam erg verzwakt ter wereld. Als een vastberaden moeder bleef ik erbij om te zien: drinkt ze wel?

Alles wat ik wist over lammeren had ik op internet opgezocht en die eerste melk is voor haar heel belangrijk had ik gelezen.
Ze dronk maar niet. Toen het naar mijn gevoel te lang had geduurd heb ik een schaaltje gepakt en ben ik het schaap gaan melken. Geen idee hoe het allemaal moest, maar de natuur nam het over. Met een spuitje gezorgd dat er wat melk in ging.
Uiteindelijk nam ze het zelf over en zocht haar moeder.

Deze foto symboliseert mijn heling. Hier is waar het begon.Hier begon ik voorzichtig inzicht te krijgen in mijn patronen, ideeën en identificaties van al dat ik NIET was.Hier vond een ontmoeting plaats met mijn ware Zelf. Het was een moment zonder gedachten, emoties, overtuigingen. Het was het moment dat ik WIST. Het was het moment dat ik HANDELDE. Het was het moment dat ik in het NU kon zijn.

Met regelmaat kijk ik nog terug naar dit plaatje. Met trots, met blijdschap.Maar vooral ook met gevoel van dankbaarheid.  Wat wij als mens allemaal zelf kunnen is zo ongelooflijk. Wij bezitten het vermogen om te helen, om ons lichaam, ook emotioneel en mentaal te helen.  

Wat een vrijheid!